Senność indukowana lękiem

Za oknami szaro, chmury, które wyglądają po prostu jak szara masa, bez konturów.  Wczoraj musiałem gadać przez telefon, z kumplem z pracy. Czułem, jak mi kropelki potu po klatce piersiowej spływają. Stres, choć nie była to jakaś poważna rozmowa, czy coś. Wieczorem też musiałem do kogoś nieznajomego zadzwonić, żeby jakiś tam problem zacząć załatwiać. Zwlekałem z tym, ale wiedziałem, że w sumie muszę. Przez to wszystko byłem chyba zmęczony, ciężki, coś mnie w gardle drapało. Teraz też mi się trochę oczy zamykają, choć piję sporo kawy. To trochę tak, jakby mi ktoś worek z piaskiem na głowę zakładał. Wszystko robi się jakieś ciężkie, chce mi się spać, kawa przestaje pomagać.
Kiedyś bywało gorzej, miałem coś zrobić i nie umiałem się skoncentrować. Co robię teraz? Po prostu próbuję coś robić, cokolwiek.
Czasami czytam, że ktoś znany "miał nawet myśli samobójcze, między 17 i 19 rokiem życie", jak jeden znany karykaturzysta. Wtedy myślę, że ja miałem myśli samobójcze od 12 czy 13 roku życia, dziesiątkami lat.
Czasami zaczynam się pocić, gdy lęk nadchodzi, czasami moje powieki stają się ciężkie, ziewam, albo prawie przysypiam. Dużo energii mnie kosztuje, żeby wyjść z tego stanu, dużo kawy, czy herbaty. Ale kofeina nie zawsze pomaga, gdy coś mnie zaczyna przygniatać. Staram się wtedy rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem. Chcę jakoś razem z nim coś z tymi lękami zrobić.
Moje lęki, to jak choroba, która mnie czasami bardziej, czasami mniej męczy. Czasami pomaga herbata, czasami spokój, czasami jakiś trick. Witamina B też pomaga, na afty, których dostaję, gdy jestem zmęczony.
Ale z drugiej strony, to doświadczenie mówi mi, że dam sobie radę, choć jakiś kawałek, jakiś zwój w mojej głowie, w to nie wierzy. Słowa wydają się być jakieś suche. Po prostu idę dalej, szukając mojej drogi. Nie musi ona być najprostsza, chyba jestem przyzwyczajony do przeszkód.
Wczoraj obejrzałem parę filmów, po prostu, by uciec, w sumie, to nie wiem, przed czym.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej