Bo tak czasami po prostu jest

Coś , mi się ostatnio nie chce pisać. Byłem pobiegać, przez ten most. Nawet fajnie się biegło, bo słońce świeciło, niebieskie niebo. No fakt, trochę wiatru było, ale dało się przeżyć. Wystartowałem na końcu, dlatego cały czas wyprzedzałem. Na 2200 facetów byłem gdzieś koło 200. Tyle, że były dwa biegi, bo za dużo ludzi., temu nie wyprzedziłem 2000 facetów, ale może z 1000 Na początku musiałem się trochę przepychać, bo moja grupa, 3 dziewczyny, ja chłopak jednej, wolała bardziej rekreacyjnie, czyli na końcu zacząć.
Za to po drugim kilometrze fajnie się biegło, bo moją grupę zaraz na początku zostawiłem. Chciałem przebiec poniżej godziny, przebiegałem w 54 minuty, czyli gdzieś 4.30 na kilometr. Na to, że prawie nic ostatnio nie biegałem i miałem lekko rozwaloną łydkę, to i tak nieźle, jak na mnie uważam. Tyle, że sobotę i w niedzielę padłem na pysk. W piątek miałem wolne, temu joga i paletki, ale weekend zdechły.
Staram się regularnie coś robić, konkretnego w domu. Wiem, że boję się wracać do domu. To jakiś taki lęk, który we mnie siedzi. Myślę, że w domu robi mi się po prostu zimno, gdzieś w środku, bo jest to niezależne od temperatury. Ale po biegu myślałem sobie, że skoro dałem radę się tak na biegu wysilić, to pewnie i mogę w życiu, znieść to nieprzyjemne uczucie. W sumie, to jak biegłem, to cały czas wyprzedzałem ludzi. Pomyślałem sobie, że gdy przestanę wyprzedzać, to znaczy to, że biegnę za wolno. Pod koniec wyprzedziły mnie chyba dwie osoby, to znaczy, dwóch facetów, ale przegoniłem ich, bo rzuciłem się na sprint na końcu. Fajnie się czasami biegnie. Koncentruję się na moim oddechu, na tym, żeby się wyluzować, i biegnę.
W poniedziałek byłem na treningu ligi, czy drużyn, czy jak to zwał. Starałem się uważać na tą łydkę, żeby jej znowu nie rozwalić, bo jeszcze nie jest całkiem ok. W czwartek, zeszły, czyli ten z biegiem, poszliśmy wieczorem z tą grupką do knajpki. Nawet miło było, z C, z którą się czasami wspinam i z B, podobnie, i chłopak B też tam był. C jest bardzo ładna, kiedyś mnie bardziej ruszało, jak ją widziałem, teraz mi już jakoś przeszło. Na koniec odprowadziłem C do kolejki, zimno było, więc przytuliliśmy się, tym bardziej, że jej kolejka była jakieś 10 minut spóźniona. Czy się potem lepiej, czy gorzej czułem? Myślę, że było to miłe. Dla niej też, bo mi podziękowała przez WhatsApp.
Dzisiaj chciałem iść na sport, trochę na fitness, ale nie wyrobiłem się, bo zasiedziałem się w robocie. Poza tym, to może i dobrze, bo byłem jeszcze we wtorek na paletkach, wczoraj też. Jutro ta liga zupełnie amatorska. Ciekawe jak będzie, ale pewnie fajnie, bo fajni ludzie i KJ, czyli Japonka. Mam już plan gry. 1. nie uszkodzić się. 2. Nie pozwolić, żeby mi rakietkę uszkodzili. Wyniki, to mi w sumie obojętne ;) Wiem, że A z KJ ostro trenują, są ambitni, a ja nawet nie wiem, z kim będę grał.
Czasami, gdy jestem w domu, to myślę sobie, że szkoda trochę wyjeżdżać, zostawiać to. Ale potem, to myślę, że mogą jechać tylko na parę miesięcy, a poza tym, to, czy mi tak naprawdę dobrze tutaj?
Nic to, ciągle staram się łapać kontakt z wewnętrznym dzieckiem i traktować życie jako formę walki. Bo tak czasami po prostu jest.
Czasami myślę o śmierci, czasami o NB (narkotyku-B), ale rzadko.