Nieuporządkowane mieszkanie

Jakoś wszystko bez sensu dzisiaj. Bezradność i samotność trochę mnie przygniatają. Ale, co zrobisz, trzeba żyć dalej. Coś w mojej głowie mówi mi, że ... No właśnie,  nic mi chyba nie mówi, to raczej uczucie "nic się nie da zrobić", więc po co się wysilać. Z drugiej strony wiem, że to tylko emocje, wyuczone rzeczy, bo w rzeczywistości, to wiele da się zrobić.

Z rana mało przyjemna rozmowa z tą pokopaną babą, której w czymś tam pomogłem, a teraz ona się żali, że nie tak jest, że co ja od niej chcę. W sumie, to właśnie nie chcę mieć z nią żadnych interesów. Wiem z doświadczenia, że są tacy ludzie, którzy są "zupełnie w porządku" i człowiek w sumie sam jest winny, że coś nie do końca dla nich zrobił ;)

Rano budzę się i tęsknię za kimś. Ale nawet nie za NB (narkotyk-B). Wczoraj na ściance była K, moim zdaniem dosyć ładna i seksy, z miłym uśmiechem. Czuję wtedy znowu, no właśnie co, jakiś głęboki smutek i coś w rodzaju bezradności. Coś mi mówi "jesteś sam i tak już zostanie, jak Twoje nieuporządkowane mieszkanie."

I po co jechać do tej Australii? Zaczynać wiele od nowa, gdy nie wierzę, że może być lepiej, że mogę być z kimś?
Ale, z drugiej strony, to po prostu walczę, na ile potrafię.

Komentarze

  1. ~eirene21 stycznia 2014 22:23

    Ale to dobrze,że walczysz. Najgorsze to się poddać. Faktycznie sporo kobiet naokoło Ciebie;-) pozdrawiam:-)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish21 stycznia 2014 22:50

    Nie wiem, czy sporo, ale walczę, z bałaganem w mojej głowie i mieszkaniu ;) Wychodzi tak sobie, przynajmniej to ostatnie, choć nie mam zapuszczonego mieszkania, tak sobie myślę, po prostu jest raczej lokum, niż mieszkaniem ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~eirene22 stycznia 2014 00:17

    No tak-mężczyzna;-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej