Szukanie energii

Coś mam ostatnio chwile słabości. Zauważam, że w kontaktach z ludźmi często przegrywam, bo nie potrafię się dobrze kłócić, czy wykłócać, czy zwracać uwagi, gdy chodzi o moje prywatne sprawy. Muszę nad tym popracować.

Na paletkach ostatnio przegrywam, co mnie denerwuje, czy trochę dołuje, choć to tylko hobby. Myślę, że projektuję parę rzeczy. Od razu budzi się coś we mnie "nie dasz rady nic zrobić, to nie ma sensu, nie ma co się wysilać". Z drugiej strony, gdy coś mi lepiej idzie, czy ktoś mnie chwali, to olewam to. Czyli koncentruję się może za bardzo na porażkach. Pewne rzeczy sam sobie utrudniam. Grałem z kimś, bez ścinania i przegrałem. Bo chciałem na lekko wygrać. Teraz stwierdzam, że muszę po prostu grać tak, żebym miał z tego satysfakcję. Jak na ściance. Kiedyś próbowałem na siłę pewne rzeczy robić, miałem z tego parę kontuzji, a nie szedłem za bardzo do przodu. Teraz mam więcej zabawy i lepiej się wspinam. Gdy gram w paletki, to czuję, jak robię się ciężki, gdy zaczyna się stres. Cały robię się jakoś nieskoordynowany. To deprymujące. Ale tak już jest. Albo mogę z tym żyć i szukać metod na pokonanie tego, albo mogę się do tego jeszcze złościć, czy być sfrustrowanym.

Z NB (narkotyk-B) pisujemy sobie raz dziennie jakieś notki na smartfonie, co akurat się u nas dzieje. Emocjonalnie staram się trzymać na odległość. Takie notki piszę sobie też z jedną dobrą znajomą, od lat, codziennie parę zdań. Miło :)

Rano budzę się smutny, jakiś zdeprymowany, bez celu. Ale mówię sobie "trudno, trzeba iść dalej, walczyć". Bo co z tego, że położę się i nic nie będę robił. Nie będzie mi od tego lepiej, wiem, bo już parę razy sprawdzałem.
Muszę więcej pracować nad wewnętrznym dzieckiem, szukać prostej radości w życiu, szukać energii.

---

Denerwował mnie tytuł notki, więc go zmieniłem. Ale za to na paletkach było fajnie. Trochę to na luzie wziąłem.

Komentarze

  1. eirene30 stycznia 2014 10:33

    A gdybyś zajmował się tylko sportem? Może wtedy nastrój byłby lepszy...?
    Czekam na słońce i na wiosnę, bo na tę chwilę czuje się tak samo jak Ty...

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish30 stycznia 2014 13:30

    Nie wiem, czy nastrój byłby lepszy, może, ale sport to też forma ucieczki, czy wytchnienia, na chwilę fajnie, ale czy codziennie, może też ;)
    Jak słońce świeci, tu uważam, że nawet zimą jest fajnie :)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~J.30 stycznia 2014 18:07

    Każdy ma gorsze chwile. Ważne, że wiesz nad czym powinieneś popracować. Jesteś jakby... Świadomy samego siebie. Każdy powinien.
    Ja jestem chora i nie mam siły ruszyć się z łóżka. :/
    Pozdrawiam : )

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish30 stycznia 2014 21:38

    Choroby są męczące, wiem, ameryki nie odkryłem, ale "szlachetne zdrowie...", dlatego szybkiego powrotu do zdrowia życzę :)
    Ja tam mam po prostu trochę pod górkę z moimi lękami, bo mam je codziennie, to też coś w rodzaju choroby, choć ja to nazywam schematami ;) a oficjalnie się to PTSD nazywa (post traumatic stress disorder)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  5. ~madeleinevent31 stycznia 2014 17:07

    fajnie, że w tych gorszych chwilach szukasz energii do działania :)

    OdpowiedzUsuń
  6. ~yellowish3 lutego 2014 11:06

    Też uważam, że lepiej szukać energii, nawet jak jest źle, niż za każdym razem chować się, do mysiej nory ;) Choć czasami też trzeba naładować baterie.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej