Ani dobrze, ani źle

Siedzę tu w tej Australii i ani mi tu dobrze, ani źle. Niektórzy Australijczycy mówią, żebym został, ale to tacy, którzy nie są tu urodzeni, inni nie mówią nic. Budzę się jeszcze w nocy, bo spore przesunięcie czasowe. Kangurów jeszcze nie widziałem, ale siedzę cały czas w mieście, tu ich nie ma.
Przez kostkę nie poszedłem nigdzie na sport, choć dzisiaj byłem trochę pobiegać i porobiłem parę ćwiczeń na urządzeniach w parku.
Jedna dobra kumpelka mieszka niedaleko, razem ze swoim mężem i swoją siostrą. Fajnie jest z nimi trochę czasu spędzić. Tu zima, więc w nocy koło 10C, a w ciągu dnia, jak teraz, nawet jak słońce świeci, to w cieniu chłodno. Nie wziąłem wielu rzeczy, sporo sportowych, ale mało do ubrania. Przydałby się jakiś ciepły flies, bo ten który mam jest taki sobie.

Może kupię samochód, jakiś tani, używany, zamiast wynajmować. Nie wiem w sumie, co czuję. Mogłem sobie kurtkę ze sobą wziąć, do parku, znaczy się, bo siedzę w parku. Poszedł bym gdzieś z tego cienia, ale tu wygodnie, bo stół, więc zarzucam tylko kapucę na głowę i piszę dalej.
W sumie, to nie jestem uzależniony od tego parku, choć jest tu darmowe WiFi. Mam w komputerze kartę do internetu, ale z drugiej strony, to nie chce mi się w domu siedzieć, bo tam jest po prostu kurna zimno. Fakt, latem jest tam pewnie przyjemnie, ale zimą? Oni nawet chyba ogrzewania nie mają, bo i po co. Jak jest 10 na zewnątrz, to w domu pewni koło 18, więc da się wytrzymać.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej