Cichociemny i pokręcone życia.

Siedzę w bibliotece. Parę minut temu wjechał tu facet z wózkiem na zakupy i chyba całym swom dobytkiem na nim. Przechylił monitor, w stronę ziemi i wrzucił jakiegoś kompakta. Przy nodze postawił walizkę. Ma wychudzoną twarz  i na głowie czapkę z daszkiem. Coś tam to siebie mruczy. W porównaniu z nim, to pewnie jestem prawie, że zupełnie normalny. Ciekawe, co on przeszedł, choć, tak naprawdę, to wcale mnie to teraz nie interesuje. Zmęczony jestem tymi skręconymi żywotami.

Komentarze

  1. ~Pelasia30 sierpnia 2014 21:39

    Oj tam, oj tam! Życie jest pokręcone, raz na wozie, raz pod wozem. Masz przyjaciół, dla których jesteś ważny i tego się trzymaj! Pozdrawiam cieplutko

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish31 sierpnia 2014 12:32

    Chciałem powiedzieć, że jestem zmęczony życiorysami innych ludzi. Widziałem tego faceta też dzisiaj, jak jechał ze swoim wózkiem po parkingu, wieczorem. Ale dziękuję, co do mojego zmęczenia, to wiem, raz na dole, raz u góry :)
    Ale mam też zupełnie normalnego kumpla, który mieszka w kontenerze. Ale jeszcze u niego nie byłem, z tym, że wiem, że nie ma tam pralki i ogrzewania chyba też nie. To znaczy, trochę dziwny, to on może jest.
    Pozdrawiam słonecznie

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Pelasia31 sierpnia 2014 23:15

    Najważniejsze, żeby się rozumieć i wzajemnie słuchać. Z dobrym kumplem to i namiot wystarczy i jego dziwactwa nie przeszkadzają. W sumie to każdy z nas jest trochę dziwny. A ja to już na pewno. Co tam ważne żeby siebie akceptować takim jakim się jest. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish1 września 2014 06:17

    Ano, warto siebie zaakceptować, co nie oznacza, że pewnych rzeczy nie należy zmienić, przynajmniej w moim przypadku. Ano, każdy jest trochę dziwny, a niektórzy są trochę dziwniejsi ;)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej