Obżeranie się

Jakiś taki gorszy dzień dzisiaj. Trochę może więcej smutku i lęku niż ostatnio, ale, nie jest źle, mogło by być gorzej. Nawet coś tam popisałem i pouczyłem się trochę chińskiego. Miewałem dni, że do niczego nie byłem zdolny, ale to raczej w Niemczech, tu jeszcze mi się nie zdarzyło.

Zastanawiam się, skąd ten gorszy dzień i przypuszczam, że to może trochę przez NB (narkotyk-B), z którą mam więcej kontaktu na WhatsApp.
Możliwe, że budzi ona we mnie jakieś tęsknoty, emocje, które się potem obijają wzdłuż moich neuronach, ciągną mnie w smutne kąty.
Trochę to może z powodu kontuzji mojej kostki, bo przez to nie chodzę jeszcze na paletki, a tylko biegam i takie.

W każdym razie, jutro też jest dzień, kafejka, a potem nie wiem, coś wymyślę. Chcę się na tyle tego chińskiego nauczyć, żebym się mógł coś dogadywać, bo póki co, to tylko zamawiam herbatę ;)

Może za dużo wspomnień, na raz, jutro może sobie więcej luzu zrobię.

Zauważyłem, że jak jestem nerwowy, czuję lęki, coś mnie dusi, to zaczynam się opychać. W pewnym sensie przestaję czuć moje ciało, a cukier, poprzez insulinę, z tego co czytałem, trochę ogłupia. Dlatego jest łatwiej. Ale usiadłem sobie na kanapie i zacząłem się uspakajać, to chyba pomogło, a na pewno lepiej, niż obżeranie się, po którym się jeszcze gorzej czuję ;)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej