Praca nad sobą, gdy nie da się zmienić świata

Myślę, że gdy się człowiek zdecydował na walkę, w której widzie jakiś sens, to łatwiej mu wyjść z "wyuczonej bezradności".
Wyuczona bezradność, jak u psów, które tak wytresowano, by nie uciekały z pomieszczenia, w którym dostają wstrząsy prądem, mimo, że było w nim wyjście.
Wiadomo, u człowieka jest to bardziej skomplikowane, ale nasze mózgi nie różnią się aż tak bardzo od tych psa, jeśli chodzi o budowę.

Kiedyś świat był dla mnie okropnym miejscem, chciałem się zabić, myśląc o tym chyba codziennie. Było mi bardzo źle, odczuwałem to czasami prawie jak ból fizyczny. Dystansowałem się od świata, równocześnie za nim tęskniąc, nie jest to najprzyjemniejsze uczucie, stać przed pancerną szybą.

Teraz pracuję nad sobą i widzę wyniki. Nie jest mi idealnie, ale jest mi dużo lepiej niż kiedyś i nie myślę już o samobójstwie. Wiem, że muszę uważać, ale przyzwyczaiłem się do tego, żeby nad sobą pracować.

Wyszedłem z założenia, że skoro nie mogę zmienić świata, to mogą zmienić siebie, tak, żeby mi było lepiej. A co może ważniejsze, doszedłem do przekonania, że nie cały jestem pokręcony, ale tylko niektóre moje kawałki. Nad tymi kawałkami pracuję. Nad tym, co mi najbardziej przeszkadza.

Komentarze

  1. ~Pelasia30 września 2014 22:38

    Kiedyś podobnie myślałam i próbowałam się zmienić, ale wcale nie było mi z tym dobrze. Jestem jak jestem, nie wszyscy muszą mnie akceptować i lubić. Ja przecież też nie wszystkich darzę sympatią.

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish1 października 2014 05:09

    Myślę, że mówimy o różnych rzeczach. Nie chodzi o akceptację otoczenia, o to "jakim się jest", gdy jest z tym w miarę dobrze.
    Raczej o reakcję na to, gdy człowiekowi źle ze samym sobą, ma myśli samobójcze, boli go zbyt wiele emocji, w porównaniu do innych ludzi.
    To bardziej w stylu "albo się zmienisz, albo nie przeżyjesz".
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Pelasia1 października 2014 22:25

    A to masz rację, podstawa to być ze sobą w zgodzie i czuć się dobrze, paskudnie jest wtedy kiedy zaczynamy siebie nie lubić, parę razy przez chwile poczułam coś takiego i nie było to fajne.

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish2 października 2014 06:41

    Ano, być ze sobą w zgodzie :)
    Ja nie to, że się nie lubię, mam po prostu stany lękowe, duszę się, problemy z koncentracją i takie.
    Już nie mówię o myślach samobójczych, ale tych chyba od roku już prawie, że nie mam ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej