Dreptanie w miejscu

Wracam dużo do przeszłości, mając nadzieję, że znajdę trochę źródło lęków i uda mi się spokojniej iść przez życie. Lęki mieszają mi w głowie, trudno mi wtedy podjąć jakąś decyzję. Widzę to chociażby po tym, gdy napiję się kawy. Kawa dodaje mi odwagi i świat często wygląda po prostu inaczej. Przeszkody znikają, albo stają się mniejsze. Jestem dla siebie obiektem obserwacji. Staram się zaobserwować jak działam i co z tym zrobić, jak to zmienić. Inaczej, gdybym nie próbował walczyć, to siedział bym pewnie nieszczęśliwy w kącie, czekając na zlitowanie się losu.

Staram się też codziennie ugryźć kawałek mojej listy "todo", chociażby po to, żeby nie czuć się wobec moich lęków bezradny. Wychodzi mi to z gorszym, czy lepszym skutkiem. Muszę coś zrobić, albo znaleźć robotę, co dało by mi wizę powrotną, albo starać się o tą powrotną, bo musiał bym na chwilę wrócić do Niemiec. Wtedy dostanę taką na 3 miesiące. Co z samochodem, mam go sprzedać, co z tym wszystkim?

Niezależnie od tego, że mam pomieszane w głowie, albo może tym bardziej dlatego, muszę walczyć, starając się robić coś, cokolwiek, a nie tylko dreptać w miejscu. Może pociągnę więcej na kawie. Zobaczę.

Tu trzeci dzień jesieni, bo oficjalnie zaczyna się ona 01.03, tutaj. Pogoda nic o tym nie wie, dzisiaj i wczoraj 30C, jutro ma być 36C.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej