Okno, lepsze niż nic.

Na zewnątrz ciemno, temperatura spada, jeszcze pół godziny temu było 28 z kawałkiem, teraz jest już tylko 27,8C, choć jest już 20.30 i dawno ciemno. Taka to jesień.
Tyle tu ładnych dziewczyn, oczywiście, zadaję sobie pytanie, co robię nie tak. Siedzę w klimatyzowanej kafejce, temperatura ustawiona jest na 22C, jak dzisiaj rano E powiedziała, która tu pracuje.

Ostatnio coś sobie piszemy z NB (narkotyk-B), mam ochotę wyrzucić ją z serca, choć trudno mi to trochę przychodzi. Ale, daremny futer, jak to się mówi, ona mnie totalnie olewa, jestem w "friend zone". Zauważyłem rano, gdy postanowiłem coś zrobić, że łatwo mi uciec w myśli o niej. To jakby jakiś narkotyk.
Podobnie uciekałem w coś, co mnie akurat denerwowało, byle dalej od lęków.
Człowiek pociągnie narkotyku trochę i od razu mu lepiej, emocje zagłuszane są hormonami związanymi z narkotykiem.

Muszę starać się, by iść do przodu, coś robić, kombinować co tu dalej. Kawa mi czasami pomaga, ale wiadomo, to po prostu inny rodzaj narkotyku. Jak tu się zmierzyć z lękami? Próbuję codziennie, dzisiaj udało mi się kawałek z listy "to do" zrobić. Pisanie też coś poszło. Czasami na chwilę coś się jakby trochę otwiera w moim mózgu, może nie drzwi, przez które mógłbym wyjść, może tylko okno, ale szukam dalej.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej