Insulina i dopamina

Byłem dzisiaj na paletkach. Mało ludzi było, temu prawie cały czas grałem. Najpierw, zanim się oficjalnie zaczęło, to grałem z jednym, z którym gram czasami. Przeważnie miałem problemy z jego odbiorem serwu, nie umiałem go złapać. Po tym, jak ostatnio więcej nad nogami pracowałem, to znaczy, nad krokami, to tym razem raczej nie miałem większych problemów. Fascynujące jest, jak można się czegoś nauczyć i to zmienia pewne rzeczy. Nauczyłem się lepiej kroków do siatki, ćwiczyłem to przez ostatnich parę tygodni, nagle zaczyna to wychodzić. Podobnie z prostymi płaskimi piłkami.
To znaczy, nie wychodzi to od razu, pierwszego, czy drugiego dnia, ale po jakimś czasie. Czyli warto pracować nad pewnymi rzeczami, nie widząc nawet efektu od razu.

Walczę dalej z lękami. Pooglądałem też trochę wykładów na temat cukru i insuliny. Szczęścia życzę ludziom, którzy objadają się ciasteczkami, czy popijają coca-colą, czy czymś. Organizm nie jest do tego przyzwyczajony, efekty widać. Nie mówię o tym, żeby raz, czy dwa razy na tydzień coś tam wszamać, ale regularnie pizza, czyli cukier, z jakimś słodkimi napitkami. Nie wiem, czy to za zdrowe.

Za jedzenie cukru, czyli słodkiego, organizm nagradza nas hormonem szczęścia, dopaminą.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej