Słońce i herbata

Zastanawiam się, czy posłać NB (narkotyk-B) jakieś życzenia urodzinowe. Ma gdzieś na dniach. Czy ma to sens? Pewnie nie, ale może tak, a może nie. Jak zwykle nie ma jasności w mojej głowie. Podobnie jak z samochodem w Niemczech. Czy warto w niego coś jeszcze włożyć, żeby miał przegląd techniczny?
Łatwiej by mi było, gdybym wiedział ile tu jeszcze zostanę. Najdłużej, to jeszcze rok, myślę sobie. Ale może krócej?
Mam jeszcze bilet samolotowy, też bym go musiał oddać, bo już go nie mogę przedłużyć, też się zastanawiam.
Tak, moje całe życie, to zastanawianie się, próba przeniknięcia mgły, który otacza moją głowę.

Rano budzę się niespokojny, tak po prostu już jest. Czy byłbym spokojniejszy, gdybym się miał do kogo przytulić? Nie wiem. Wiem, że mam w sobie więcej spokoju niż kiedyś, gdy z kimś byłem. Nie miotam się tak. To znaczy, nie jestem może tak zmuszony do miotania się, bo nie muszę być jakiś, na wiele rzeczy nie muszę się decydować. Gdybym był z kimś, to było by inaczej, wiem o tym.

Idę zaraz na paletki. Coś mnie niektóre stawy, czy mięśnie jeszcze bolą, ale uciechy mam trochę, jak się rozgrzeję. Idę wcześniej, potrenować kroki. Chociaż, wiele ludzi i tak przychodzi wcześniej, więc może nic z tych kroków nie będzie.
Piję dużo herbaty, żeby nie czuć tego zimna, czy pustki, który mnie czasami łapie za nogi. Tu poza tym, to robi się chłodno. Rano było pewnie ze 12, czy może 15C, teraz pewnie już ponad 20. Jak zwykle, słońce, bezchmurne niebo, za oknem zielone drzewa. Moje wewnętrzne dziecko może się z tego cieszy.
Nie bez powodu Queensland jest nazywany "stanem słońca".

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej