Głos, który mi mówi "baran".

Byłem dzisiaj na spotkaniu z szefem trenerów, to brzmi dumnie. Po prostu w jednej szkole dziewczyny grają w paletki, potrzebują paru trenerów, taki przepis chyba. Mają zawody między szkołami, ale punkty podobno się nie liczą. AT był nawet zadowolony ze spotkania i zaproponował mi pozycję trenera, czyli dwie godziny w tygodniu, na początek.
Teraz nie wiem, czy dostanę, bo przysłali jakiś link do formularza, gdzie pytają o referencje, czy coś. On powiedział, że ten formularz, to dla sekretarki, że mam go wypełnić, żeby jej łatwiej było. W sumie, to on mi w mailu napisał, że mnie biorą i nawet już maila posłał, z zaproszeniem na spotkanie wszystkich trenerów w lipcu, jestem tam siódmym na tej liście.
Ale wiadomo, głos w głowie mówi mi "zobaczysz, nic z tego jeszcze nie będzie". Inny głos mówi "nie bądź idiotą, poza tym, to czym ty się tak przejmujesz?".

No bo fakt, czym ja się tak przejmuję, tym, że proponują mi robotę płatną tak, że w Niemczech bym się za to w ogóle nie brał, gdyby chodziło o moją profesję, ale tu chodzi o coaching paletek, to raczej pasja.

Muszę podzwonić do Niemiec, do fachowców, od razu czuję jakiś niepokój.

Poza tym, to facet mi sporo opowiadał, ten trener, potem ja mówię, to ja może o sobie, tyle, że wcale nie opowiedziałem o tym co umiem, tylko, że wziąłem sobie wolne, próbuję coś pisać, dlatego mam czas.
Potem, na siłowni, mówiłem do siebie "baran", stąd to z głosami. Gdy pomyślałem, że w Niemczech grałem w 10 lidze, to mi się pomyślało "nic nie umiesz". Ale z drugiej strony, to trochę techniki mam, choć nie aż tak wiele, jakbym chciał.

Dosyć dużo piszemy sobie z A, ona ma fioła na punkcie tego małego samochodu "smart". Ja bym takiego baździajstwa nie kupił, ale, to jej wybór. W każdym razie, oboje mamy trochę uciechy z pisania do siebie. Zmęczony jestem, ale trzeba walczyć, przegryzać się przez tą rzeczywistość, jak mała mysz przez ścianę z desek.

Komentarze

  1. flowers2825 czerwca 2015 14:53

    E no to lajtowo co ty się przejmujesz jeśli człowiek mówi Ci że cię przyjmie to po co ta panika tyle grasz to uważam że spokojnie możesz być trenerem. Z drugiej strony mogłeś od razu mu powiedzieć to byś się tak nie martwił. Po za tym chyba widział jak grasz i myślę że to mu w zupełności wystarczy. Nie bój żaby będzie dobrze. No a co do pani A to bardzo miło że jest kontakt zawsze to jakaś odskocznia. Byle do przodu nie oglądaj się za siebie. Gdybyś chciał poczytać coś nudnego to przeniosłam się na zagubiona29.blog.pl . Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish26 czerwca 2015 08:14

    Tak, jakbym nie wiedział, że "panika" jest niepotrzebna, ale na tym polega mój problem :P
    "Lęki" :P
    On mnie wcale nie widział jak gram.
    Dziękuję za linka.
    Jakbyś przy Twoich komentarzach podawała linka, w okienku "witryna internetowa", to byś tu nie musiała pisać gdzie Cię można na blogu znaleźć ;)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. flowers2827 czerwca 2015 15:41

    Tak? Nawet nie wiedziałam ja do takich rzeczy mam dwie lewe ręce. Dobrze wiedzieć.Dzięki.

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish28 czerwca 2015 03:30

    Proszę :) To może byś zaczęła też tego używać :P

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej