Idąc po 20 centowym ciosie

Po kafejce poszedłem na zakupy. Kupiłem między innymi mandarynki. Poszedłem do kasy samoobsługowej, położyłem te mandarynki na wagę. Trzeba było wybrać owoc. "Mojego" rodzaju mandarynek oczywiście nie było, a kolejka ludzi czekała. Więc po minucie poszukiwania, może krócej, nacisnąłem na przycisk "xxx mandarynki", już nie wiem, jakie dokładnie. Oczywiście nie te co trzeba. Ludzie przeszli do innych kas, bo parę wolnych się zrobiło, ja wróciłem do pozycji mandarynek. Różnica była koło "96"-centów, w cenie za kilogram. Normalnie, to bym to olał, ale po tym, jak akurat dałem w napiwku 20 centów i znalazłem 20, cała ta akcja 20-centowa straciła by jakoś na znaczeniu, nawet nie wiem dokładnie jak, ale czułem, że coś było by nie tak.

Więc nacisnąłem na guzik przywołujący asystenta do kas. Normalnie, to się tym bardziej stresuję, ale tym razem o dziwno mniej. W dodatku musiałem jej pokiwać, bo się tam kręciła. Dziwne, normalnie, to się bardziej czymś takim stresuję.
Wiem, wiele ludzi się takimi rzeczami nie stresuje.

Komentarze

  1. ~flowers2812 czerwca 2015 22:17

    Często unikam tego typu sytuacji ponieważ tutaj podchodzą do tego z wielką łaska. Po pierwsze od tego sa i za to im płacą by pomóc w obsłudze itd. A zachowują się jakby pracowali tam za kare. Dlatego zazwyczaj staram się sama sobie radzić z tego typu problemami:)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish13 czerwca 2015 02:16

    Tutaj ekspedienci są bardzo uprzejmi, zawsze, czy prawie zawsze, z uśmiechem na twarzy, przy czym wcale to sztucznie nie wygląda ;)
    Poza tym, to okazało się, że moich mandarynek nie było w systemie kasy samoobsługowej, bo były z przeceny.
    Ja tam unikam, bo mam z tym swoje problemy ;)
    W żadnym innym kraju nie słyszałem poza tym słowa "przepraszam" używanego tak często. To w sumie też standard tutaj. Ktoś Ci zajdzie drogę, w wąskim przejściu, czy go przepuścisz, to słyszysz "przepraszam" albo "dziękuję" ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~flowers2813 czerwca 2015 15:07

    I to mi się właśnie podoba, tutaj brak kultury objawia się na prawie każdym kroku. A najbardziej dobija mnie totalnie bezmyślne postępowanie. np. jadę wózkiem po chodniku a tam co sklep to rower albo wózek na samym środku chodnika a właściciele albo na plotkach albo na zakupach. Nie ważne że po drugiej stronie jest stojak na rowery. Mało tego ulica jest od jeżdżenia na rowerze jeśli na chodniku nie ma wyznaczonego pasa dla rowerów ale to przykładowo na mnie spada cała złość rowerzysty gdy jadę wózkiem po chodniku a on biedny musi zjechać albo mnie przepuścić. Wiem czepiam się ale taka jest prawda. Jestem kobietą zrzędliwą i choleryczną dlatego tak marudzę ale jestem pewna że nie tylko mnie takie zachowanie denerwuje.

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish13 czerwca 2015 15:47

    W Niemczech nie wolno na przykład jeździć rowerem po chodniku, o ile nie ma wyznaczonego pasa. Można chyba za to mandat dostać, ale tak do końca, to nie wiem.
    W Australii kierowcy samochodów raczej nie przepadają za rowerzystami, czasami trąbią. Za to poza centrum można jechać po chodniku. Tu jest pełno małych center handlowych, a między nimi, to rzadko kto na piechotę chodzi ;)
    Za to ludzie czasami też chodzą jak krowy po pastwisku, tu czasami dosyć powolni są ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej