Jakoś do przodu

Kumpel, który ma mi od pół roku paczkę z moimi rzeczami posłać, pojawia się i znika. To znaczy, częściej znika, niż się pojawia, takie mam wrażenie, choć brzmi to nielogicznie.

NB (narkotyk-B) coś tam odpowiedziała jednym zdaniem.

A, kumpelka z klubu, zapytała mnie, czy byłbym zainteresowany dorabiać jako trener paletek. Jutro mam rozmowę o "pracę", bo to tylko 4 godziny tygodniowo, ale może być ciekawie, bo w szkole. Lubię w sumie uczyć ludzi grać lepiej w paletki. Zobaczymy, jak to będzie.
Jakoś się tak składa, że sporo ostatnio sobie piszemy z A, przede wszystkim na temat paletek, teraz wyskoczyło to z tym trenerem. Fakt, A wrzuciła nowy temat, jako że jestem "specjalistą" od samochodów, czyli wiem jak żarówkę wymienić. Teraz wymieniamy się trochę na temat kupna samochodu, bo ich drugi coś się psuje, a nowym jej mąż podobno nie daje jeździć. Czyli wszędzie to samo.
Nawet nie czułem specjalnie lęków, jak pisałem o tą "pracę". Może dlatego, że piłem przy tym kawę, a może dlatego, że nie jest to nic poważnego, żaden cyrograf z diabłem, na całe życie.

Ciekawe, jak tam będzie jutro.
Nawet coś popisałem w "książce", ale zamiast coś konkretnego, to raczej dodałem trochę starych historii na pół strony. Ale, głównie to chodzi mi o to, żeby jakoś iść do przodu. Jakoś, nie na jakość ;)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej