Po prostu się nie poddawać.

Kumpelka do mnie przedwczoraj pisze, w stylu:
"Znasz może tego X z firmy K?"
"Nie znam" - odpowiadam, ale coś mam podejrzenie, że coś się za tym kryje. Fakt, że w tej firmie pracuje też mąż innej kumpelki. Temu mężowi chcą zrobić niespodziankę na okrągłe urodziny, ale dlaczego B do mnie pisze, a nie żona tego solenizanta, z którą mam częściej kontakt? Mój mózg jakoś automatycznie to analizuje.
No i tak, wczoraj ona znowu.
"A masz z kimś kontakt z tej firmy K", pyta.
"Nie mam", odpowiadam, ale lituję się i pytam, czy chodzi o niespodziankę dla tego solenizanta.
"Nie, chodzi mi o jednego I, ale nawet nie znam nazwiska. Wiem, tylko, że jest z pochodzenia z Turcji". Tu rzuca jakimś trochę dziwnym imieniem.
Więc dzisiaj zadałem sobie trud i wyszukałem tego agenta, nawet jego zdjęcie znalazłem, bo imię się nie do końca z namiarami zgadzało.
Dzisiaj rano, dla B rano, odpowiedź. B zachwycona, bo on nawet na facebooku jest.
Nie muszę dodawać, albo może i warto, że B jest od parunastu lat mężatką, mają dom, ale to nie pierwsze jakieś jej zainteresowanie kimś tam.
Wcale mnie to specjalnie nie interesuje, ale czasami widzę, że jak kobiety szukają sobie kogoś, albo po prostu mają dosyć związku,
a mąż często nie ma o tym pojęcia.

Wczoraj po treningu, po którym to znowu z AM trenowałem, poszliśmy razem na kolację, nie żadną romantyczną, ale zwykłą, jakąś wietnamską. Ostatnim razem byliśmy razem z mężem AM. Z nią pisujemy sobie prawie, że codziennie jakieś wiadomości, głównie na temat paletek.
Zawsze miło.

NB coś mi tam odpowiedziała, kończąc "Buziaki". Coś mnie ostatnio tymi buziakami pozdrawia, ale nic sobie przy tym nie myślę, bo B mnie też tak pozdrawia.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej