Czy kiedyś cieszyłem się życiem?

Jakiś do tyłu jestem, nie umiem się pozbierać.
Niby wszystko jest ok, nie jestem chory, ale cały dzień jakoś się duszę. Wracają trochę wspomnienia z dzieciństwa. Mogłem jechać do kafejki, ale chciałem mieć trochę spokoju. Nawet nie poszedłem na targ po owoce.

Brakuje mi jakoś energii, do życia. Uczyłem się trochę Chińskiego, napisałem coś tam do V, takiej jednej z paletek, trochę, parę zdań z AM.
Z pytał mnie, czy bym z nim nie potrenował jutro, pewnie, dobrze mi to zrobi myślę.

Jeszcze się od tego mandatu nie pozbierałem. Pokazało mi to, że czasami jestem bezradny, obudziło się coś z przeszłości.
Wiem, że to tylko neurony, które wysyłają sygnały, coś tam przechodzi przez ciałko migdałowate, coś tam przez jakiś hipokampus.
Ale mimo wszystko coś mnie dusi. Muszę iść pomedytować, albo obejrzeć mecz do końca. Mam też jeszcze ze 100 słówek do przypomnienia.

Wkurza mnie to wszystko. Głupi policjant, głupia przeszłość. Wiem, że mogło by być dużo gorzej, ale jakieś kawałki mojego mózgu tego nie łapią.
Czy kiedyś cieszyłem się życiem, z życia, z tego, że żyję? Czasami, gdy uprawiam sport, myślę.
Nie, żebym był z natury ponury, myślę, ale jak się mam cieszyć, jak mnie lęki czasami całymi dniami duszą. Nie mówię już o tym, że w nocy budzę się zlany potem, już którąś noc z rzędu. To normalka, od dawna śpię na ręczniku.

Ale, walczę dalej, zobaczymy, jak to będzie jutro, jak się cały ten cyrk, zwany życiem, skończy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej