Wewnętrzna walka, nienawiść, bezradność

"Twoim największym przeciwnikiem jesteś ty sam", powiedział Jet Li w jednym z wywiadów.
Ciągle mam podły humor, nawroty bezradności z dzieciństwa?
"Jestem do niczego, nie daję sobie rady. Nie dajęęę sobie rady!!!" coś krzyczy w mojej głowie. Smutek, bezradność. I co dalej?

W takim dołku jakoś trudno myśleć pozytywnie. Próbuję.
"Tak zawsze będzie", mówi mi coś w mojej głowie. "Dlaczego nie powiedziałeś, że masz urodziny", powtarza jakiś głos w mojej głowie.
"Do niczego się nie nadajesz, nic z Ciebie nie będzie", słyszę głos. Stoję znowu na podwórku, jakby daleko od mojego ciała. Uciekam gdzieś, nawet nie wiem gdzie. Gdy stary mnie uderzy, to i tak nie będę czuł. Będzie mi huczało w uchu, będę czuł gorąco i lodowatą nienawiść do każdego.
Mam w sobie wiele nienawiści do ludzi. Nie do zwierząt, do ludzi. Interesujące.

Ale ta nienawiść, to jakby tylko jedna warstwa, jeden kawałek, w moim mózgu, który się czasami budzi. Inny, to bezradność, smutek.
"Dlaczego ten świat jest taki niesprawiedliwy", mówi coś w mojej głowie. "No i ch..j, taki jest", odpowiada inny głos. "Inni mają gorzej".

Idę zaraz na paletki. Po prostu walczę. Jestem w dołku, o oślizłych ścianach, próbuję się z niego wydrapać, choć akurat nic nie ma sensu.

"Co ja tu robię", pytam sam siebie. "Na obcym kontynencie, sam."

Możliwe, że ten mandat pokazał mi znowu kawałek mojej bezradności. Wzbudził lęk, że nie panuję nad moim życiem.
Wiadomo, do końca i tak się wszystkiego nie kontroluje.
Po co się uczę Chińskiego? Bo kiedyś sobie postanowiłem, że będę umiał więcej języków? I tak znam więcej niż przeciętny mieszkaniec ziemi.
Po co tu jestem? Dlaczego jestem sam, analizuję moje myśli? Czy mi to pomaga, czy mam żyć inaczej?

Jedyne, co jest pozytywne, to fakt, że nie mam ochoty się zabić. To nawet miłe. Nie mieć automatycznie tej myśli "to się zabiję".
Więc walczę dalej. Jak w piosence "10% luck, 20% skill, 15% concentrated power of will...".

https://www.youtube.com/watch?v=00pDiy0Ty7I

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej