Czajnik na wodę

Kupiłem sobie wczoraj czajnik do gotowania wody, taki szklany, elektryczny. Nawet się świeci, na niebiesko, jak jest włączony.
Nie chodzi mi tu tylko o ten czajnik, do którego kupna zabierałem się od paru tygodni, ale o fakt, że to zrobiłem. Poza tym, to czajnik się przyda, bo póki co, to gotowałem wodę w teflonowym garnku. Nie lubię pić wody z kranu tutaj, bo pachnie wodorostami, czy innymi algami.
Czajnik kupiłem przypadkowo, bo poszedłem do Aldika żeby kupić wieszane półki. Chciałem je już w niedzielę kupić, ale się nie zebrałem.
Wczoraj też mało brakowało żebym nie poszedł. Mój mózg rozgrywa ze mną gierki.
"Po co pójdziesz, może już tych półek nie będzie", mówi mi coś w głowie. "Poza tym, to masz już pełny plecak, co z takim plecakiem będziesz chodził."
Argumenty, logicznie na to patrząc, bez sensu, ale pomagają uciec od lęku kupowania. Więc mało brakowało, żeby mnie poszedł, ale obróciłem się na pięcie i polazłem.
Czajnik chciałem kupić w innym sklepie, ale, że akurat był w Aldiku, to go tam kupiłem. Taka jedna mała wygrana z lękiem. Zawsze coś.
Ogólnie, to nie myślałem, że się wyrwę z domu wczoraj. Lęki mówiły mi "jesteś zmęczony, musisz odpocząć, jutro pójdziesz"
To z tym "jutro", to dobra wymówka. Bo niby, nie odpuszcza się, ale też nie trzeba nic robić.

Obejrzałem na youtube parę filmików o atakach paniki. Ja mam rzadko takie ataki i nigdy takie silne. U mnie to raczej taki ciągły stan.
Ruch mi dobrze robi. Jak ktoś tam powiedział, ruch powoduje, że kortyzon się "spala".

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej