Kawa. Raz lepiej, raz gorzej.

Budzę się do niczego, za wcześnie, bo już o 5.30, czy coś koło tego. Boję się spóźnić na zawody. Ostatnio przyjechałem później, bo się dopiero w ostatnim momencie zorientowałem, że w zupełnie inne miejsce mam jechać.
Ogólnie, to budzę się bez budzika. Ma to zalety. Wada jest taka, że przeważnie budzę się dużo za wcześnie.
Nie chcę się spóźnić, bo mam rakietki dzieciaków. Tym razem to 9 klasa, coś jak pierwsza klasa liceum w Polsce. Dzieciaki z prywatnej chrześcijańskiej szkoły.
Szkoła bardzo ładna, z dużym audytorium, z organami, basenem, 50 m.

Ale, budzę się, wszystko do niczego. Napiłem się kawy, zjadłem jakiejś jajecznicy, wymieniłem parę tekstów z A i świat od razu jest jakiś inny, bardziej pozytywny.

Z czystego masochizmu chyba czytam wiadomości z Niemiec. Tam masakra z uchodźcami, czyli w dużej mierze emigrantami ekonomicznymi. Ale nie wolno ich tak nazywać. Gdy ktoś coś takiego na jakimś forum powie, to rzuca się na niego wataha i wyzywa go od faszystów. Niemcy chyba nie potrafią inaczej. Albo im odwala w jedną stronę, albo w drugą.
Nie mówię o napadaniu na inne kraje, bo Polska też napadał, Hiszpanie i Portugalczycy niszczyli Amerykę Południową, Francuzi chcieli zdobyć całą Europę...

Idę, bo się jeszcze spóźnię. Codziennie walczę, choć nie wiem, czy coś wygrywam, czy przegrywam. Nie wiem, na ile jestem w stanie coś zrobić i jaki jest tego cel. Ale jest mi lepiej niż 10 lat temu. To sobie wywalczyłem, to fakt.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej