Słabszy dzień.

Codziennie chyba zadaję sobie pytanie "co ja tutaj robię". Tyle, że w Niemczech też sobie to pytanie zadawałem, z tą różnicą, że tam najczęściej gdy byłem w pracy. Teraz wypróbowałem jak to jest, być tutaj. Nawet nie myślałem, że tak długo tu zostanę. Początkowy plan to 3 miesiące, a jestem tu już prawie, że półtora roku.

"I co ja tu robię, i co ja robię tu", jak w piosence Elektrycznych Gitar. Myślę czasami o NB (narkotyk-B), tak, jakby ona tam na mnie gdzieś czekała. Wymarzona, prawie, że idealna dziewczyna. Nie licząc tego, że ona w tym czasie zdążyła być matką i rozwódką, nie ze mną oczywiście.
Ale, logika i emocje, one się czasami nie umieją dogadać, czy spotkać, nie tylko u mnie.

Kobieta by mi się przydała, myślę sobie.
Gdy widzę, co się dzieje w Europie, to wcale mi się nie chce wracać, albo jechać tam znowu na jakiś czas. Ale siedzieć tutaj tak jak siedzę, bez sensu, też nie mam ochoty. Do lipca jeszcze posiedzę, chyba, że się zdecyduję pojechać teraz do Niemiec, pozałatwiać tam parę rzeczy i znowu tu wrócić. Nie wiem, nie mam na to ochoty, a może boję się tego, że tam muszę niektóre rzeczy robić, z którymi nie dam sobie rady. Jak i tutaj sobie z paroma nie daję, albo kosztuje mnie to dużo energii.

Muszę jednak jeździć do kafejki, bo w domu zalewa mnie obezwładniający asfalt.

 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej