Samotny wilk

Jak zwykle pospinany z rana. Ale dałem radę popisać przez 15 minut. Mam ochotę napisać do NB (narkotyk-B). Za oknem szare chmury, ale jest koło 27C. Idę zaraz na siłownię. Zamiast robić coś konkretnego oglądałem filmy o pływaniu.

Gdy się rano budzę, zadaję sobie pytanie "Co dalej". W sumie, to żyję jak włóczykij, w tym kraju trochę, w innym kraju trochę. Jestem jak wilk samotnik. Cały czas sam. Tęsknię za kimś, za seksem, bliskością, przytuleniem. Ale nie umiem sobie nikogo znaleźć. Wolę tęsknić za NB.
Z drugiej strony, będąc samemu nie muszę się stresować, że nie jestem taki, jaki mam być. To znaczy, nie muszę się dodatkowo stresować. Nie chce mi się szukać kogoś, kto by mnie "zaakceptował". I znowu mi przychodzi NB do głowy. Zabawa w chowanego.

Znam parę dziewczyn, które by mnie pewnie chciały. Nawet nie wiem dlaczego. Ale one są daleko, a ja nic od nich nie chcę.

Muszę się ogolić i idę na ten kort. Albo się nie golić, albo się ogolić?

Wczoraj na spotkaniu z paletek Azjaci z całego świata. Indonezja, Chiny, Malezja, Filipiny chyba, Brunai, Indie i co tam jeszcze było. Nawet jeden tutejszy, to znaczy tu urodzony, który coś tam umie po chińsku. Aha, Japonka jeszcze była.

Obżarłem się, bo inaczej tego nie mogę nazwać. Po co, dlaczego? Nie wiem. Bez sensu, mój chiński coś w ogóle nie idzie do przodu, dalej nie rozumiem co ludzie mówią. Czasami jakieś zdanie, czy coś.

Pływanie mi chyba lepiej idzie, może dlatego, że pływam, żeby się wyluzować, zużyć trochę kalorii, pożyć w innym świecie, przez godzinę.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej