Sport przeważnie mi pomaga

Wygrzebałem się jakoś na kort. Gdy na nim stałem, to coś mi mówiło "to nie ma sensu, po co się starasz, co tu robisz". Gdy teraz o tym pomyślę, to wydaje mi się to zadziwiające. Bo skąd się taki głos bierze? Wiadomo, z mojej głowy. Z tej samej, która mi mówi "nie przejmuj się tym innym głosem, wiesz, że Ci zaraz będzie lepiej".
Dlaczego niby ten jeden głos uważa, że "nie ma to sensu", a drugi mi mówi "rób swoje, zaraz się lepiej poczujesz. Miałeś już tak parę razy"?
Z drugiej strony, to niezależnie od tych głosów, to byłem już na tym korcie, więc co miałem zrobić, pojechać do domu?
Zacząłem robić rozgrzewkę i po jakimś czasie te wątpliwości, wyrażane przez pierwszy głos, one gdzieś zniknęły.

Koło mnie siedzi jakaś ładna. Ale, nie moja liga. Nawet niczego nie zamówiła, czeka na coś. Gdyby tu był D, to by ją podrywał, ale ja to nie D. Poza tym, to on już nie żyje. Niektórzy ludzie żyją krótko, ale intensywnie.

Staram się mówić do siebie samego używając własnego imienia. Brzmi to dziwnie, nawet, gdy mówię to tylko w mojej głowie. To jakby stary do mnie mówił, czy coś, a może sobie wmawiam.

Trudno mi się było wybrać do kafejki, bo niby po co mam tu przyjść? "Co będziesz w domu siedział, nic nie zrobisz", powiedziałem sobie. "Pewnie znowu będziesz jadł czekoladę i oglądał jakieś głupie seriale".

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej