Przeklinanie narkotyku.

Właśnie napisałem jednego standardowego maila, który posyłam co miesiąc do księgowego. Może 4 linijki, które kopiuję z maila do maila i coś tam jeszcze.
Zajęło mi to chyba z 5 minut, a zabierałem się za to od 3 dni, przesuwając to z dnia na dzień.
Teraz wziąłem sobie kawałek czekolady z orzechami. Przedtem zrobiłem się głodny, to coś tam zjadłem. Czasami nie wiem, czy jestem głodny czy po prostu unikam robienia czegoś.

NB (narkotyk-B) jeszcze się dzisiaj nie odezwała.
W momencie, gdy prowadzę w mojej głowie konwersację z Nią, uzależniam się od tego. Wydaje mi się, że jestem w jakiejś relacji. Logika wie, że tak nie jest, ale emocje chcą w to wierzyć.
Więc teraz, za każdym razem, gdy o Niej pomyślę, wyzywam ją od ostatnich. Zamiast coś do Niej mówić, tłumaczyć, czy coś, po prostu ją wyzywam w myślach.
W ten sposób jakaś część mojego mózgu pokapuje się, że goni za czymś urojonym. Narkotyki mają to do siebie, że są urojonym źródłem uczuciem szczęścia.
Gdybym brał kokainę, to oszukiwała by ona mój mózg, powodując wydzielanie dopaminy i innych hormonów szczęścia. To nie czynność brania kokainy czyni narkomana szczęśliwym, ale działanie tego narkotyku na mózg. To jakby stojąc w ciepłym, ogrzanym piecem domu, mówić sobie, że dzisiaj, to mogę chodzić w krótkim rękawku, bo przecież "ciepło jest". Człowiek wychodzi za drzwi, dopamina się kończy i jest zimno. Zimno w środku.

Byłem trochę poskakać na siłowni. Było parę ładnych dziewczyn, ale za młodych. Nikt tam chyba na siłowni nikogo nie zaczepia. Nie należy to chyba do dobrego tonu.
Do kafejki nie poszedłem, bo w niedzielę jest tam przeważnie pełno, poza tym zmęczony byłem. Za to byłem na targu po owoce. Polubiłem to, kupować w miarę świeże owoce, miód, czy coś tam, od rolników.

Komentarze

  1. ~kto2803913 stycznia 2016 20:00

    A czy to, że czujesz do NB coś odwrotnego, nie spowoduje, że Twój mózg szybko połapie się, że to blef? ;) Zwłaszcza, że przyglądasz się temu co się z Tobą dzieje momentami mocno analitycznie, to tym trudniej chyba będzie. Tak silnie przekonać samego siebie.

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish4 stycznia 2016 01:44

    Normalnie, to prowadzę rozmowy z NB w mojej głowie, albo coś do niej mówię. Na szczęście nie cały czas. Ale zbyt często.
    To jakby taki niezależny proces. Przyzwyczajenie.
    Teraz, nadal prowadzę rozmowy, to znaczy, zaczynam, ale przeklinam na Nią, wtedy "rozmowa" automatycznie się kończy.
    W związku z tym, że rzadko klnę, coś się ostatnio zmienia ;) zauważam też, ile z Nią "rozmawiam". Wtedy próbuję zmienić nurt moich myśli. Myślę o czymś innym, choćby o jakimś chińskim słówku.

    Po drugie, trudno z kimś rozmawiać, klnąc na niego, w tym samym czasie.
    To w pewnym sensie nawet zabawne :)
    Ja nie próbuję siebie, czy mózgu, do niczego przekonać, tylko zmniejszyć dozę narkotyku.
    Narkotyku, bo nawet myślenie o rzeczach, których się pragnie, tak jak narkotyk, patrz zakochanie, alkohol, itp powoduje wydzielanie dopaminy.
    To pętla tworzenia przyzwyczajenia w mózgu.

    OdpowiedzUsuń
  3. ~kto2803914 stycznia 2016 22:17

    Teraz rozumiem, w swojej prostocie - genialne, nie żartuję :)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish4 stycznia 2016 22:56

    :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej