Małe rzeczy

Gorąco tu dzisiaj. Nie wiem, czy zdążę przed treningiem na siłownię. Nawet mi się znowu udało z mojej listy codziennej wszystko zrobić, to znaczy, z tych krótkich rzeczy, które staram się robić codziennie. To jednak dodaje zaufania do samego siebie. Nawet nie czułem fal lęku, czyli gorąca. Może dlatego, że i tak jest gorąco. Nawet, jak jest włączony wentylator, a ja bez koszulki, to i tak ciepło. A zmęczenia może nie czuję, bo już trzecią kawę piję.

W każdym razie, postaram się utrzymać ten rytm robienia czegoś, bez zastanawiania się, czy to ma sens. To znaczy, zastanawiam się głównie, zanim się za coś nie zabiorę. Potem też, ale zastanawianie się potem ma trochę inny charakter. Wiem, że wtedy to nie lęk moimi myślami i emocjami kieruje, a przynajmniej mniej.

NB (narkotyk-B) poszła chyba w zaparte, nie zgłasza się. Ja nie mam zamiaru się odezwać, to ona nie odpisała.

Komentarze

  1. kto28039120 lutego 2016 16:08

    Taki klimat ma pewnie gigantyczny wpływ nie tylko na funkcjonowanie, ale na samopoczucie. Jak jest gorąco to się mniej rzeczy chce, przenieść się z polskiego klimatu w Twoje rejony to niezłe wyzwanie. Tutaj teraz ciągle zimno i zimno, chociaż i tak mówią, że taka wiosenna ta zima. Klimat umiarkowany. He...
    Ścisły harmonogram dnia - codziennie dostrzegam coraz więcej pozytywów z niego płynących. Że też trzeba się tyle w życiu naszarpać żeby się w końcu zgodzić na taką dyscyplinę.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish21 lutego 2016 00:12

    Przynajmniej u mnie klimat aż takiej roli chyba nie odgrywa. Myślę, że jak jest szaro i ponuro, to człowiek może być bardziej depresyjny. Jak jest gorąco, to wiadomo, człowiekowi się chłodek marzy :)
    Tyle, że w sumie, to chodzi o to, na ile jest się w stanie pewne rzeczy robić, bo to dla mnie najważniejsze, skoro mam wrażenie, że życie mi ucieka, czy stoi w miejscu, czy ja uciekam.
    Tak, dyscyplina, przynajmniej mnie, sporo pomaga. Robienie czegoś, nawet małego, ale konkretnego. To nadaje mojemu dniu strukturę, nie czuję się jak papierowa łódka gdzieś w wartkim nurcie rzeki.
    To szczególnie wtedy, gdy spotykają mnie jakieś przeciwności życia :P
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej