Stres, nagłe zmęczenie.

Próbuję coś tam pisać, codziennie. W takim tempie, to skończę to za jakichś 20 lat myślę. Ale może lepsze tyle, niż nic. Wolę cokolwiek robić, niż nic nie robić.
Oczywiście, mógłbym poszukać pracy, ale nie wiem, czy mam ochotę. Wolę jeszcze próbować powalczyć trochę z lękami. Nie wiem, czy coś się w mojej głowie zmienia, ale przynajmniej żyję trochę bardziej na luzie. Choć tak do końca, to nie wiem.
W każdym razie, wiem, że jestem w stanie pewne rzeczy zrobić, jak pojechać do innego kraju i zostać tam na jakiś czas. Chociaż, to już któryś tam z tych krajów.

NB (narkotyk-B) nadal się nie odzywa, ciekawe, czy się odezwie. Za to piszę sobie trochę z AM, która jest teraz w domu, w Taiwanie.

Wczoraj na treningu było dosyć gorąco. W pewnym momencie poszedłem do toalety i wykręciłem sobie koszulkę, z której się woda polała, choć nie była ona bawełniana.
Zauważyłem, że znowu sobie odpuszczam, jak gram na paletkach. "Eksperymentuję", albo "nie zależy mi", mówię sobie. Dobra wymówka. Już raz sobie powiedziałem, że muszę się nauczyć wygrywać, walczyć, a nie odpuszczać. Odpuszczanie, to unikanie jakichś tam sytuacji. Ucieczka przed czymś.
Powinienem próbować nie odpuszczać sobie.

Dzisiaj rano, po późnym śniadaniu, zachciało mi się spać. Nigdy nie wiem, czy to normalne zmęczenie, czy jakiś lęk, unikanie. Wiem, że często tak reaguję na stres, robię się zmęczony, nagle.
Ale tu ładnych dziewczyn chodzi. Wczoraj po treningu poszliśmy z S na kawę, tam było jeszcze więcej interesujących postaci.

Czasami trudno jest przyznać się do bezradności, nawet przed samym sobą.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej