Czasami działa

Siedziałem sobie w kafejce i zastanawiałem się, czy dam radę zrobić coś sensownego, gdy wrócę do domu. Przeważnie kończy się to na tym, że siedzę jak baran przed internetem, jakoś niezdolny do zrobienia niczego. Chociaż, wczoraj udało mi się trochę poćwiczyć, nawet na gitarze pograć.

Stosuję prostą technikę, która w niektórych sprawach funkcjonuje, w tych mniejszych.
Po prostu pytam sam siebie, czy istnieje jakieś logiczne wytłumaczenie, dlaczego mam pewnych rzeczy nie zrobić. Jak na przykład wyjąć w tym momencie pranie z pralki.
-- Jestem zmęczony - mówi coś w mojej głowie.
- Na tyle, że nie jesteś w stanie wstać i powiesić prania - pytam.
- No nie - odpowiada ten głos.
Więc wstaję i wieszam to pranie, pokonują przy tym jakąś tam wewnętrzną barierę
Podobnie z poćwiczeniem, przez jakichś 20 minut, co nie jest w sumie wiele.
- Weź się - mówię.
Wtedy czuję jakieś dziwne uczucie, jakby smutek, jakbym sam siebie tłamsił?
Myślę, że to moje lęki tak działają. Blokują mnie, swoimi sposobami, narzucając bezradność, tą z kiedyś, gdy nie mogłem nic robić, nawet wyjść ze swojego pokoju.
Dlatego w sumie, każda taka wygrana, to jakiś krok do przodu myślę sobie. Nie znaczy to, że wyjdę jak krowa Milka na łąkę i będę szczęśliwy, ale próbując takich rzeczy uczę się jak zmienić moje granice lęku. Nabywam może więcej pewności siebie.
Pożyjemy, zobaczymy, co z tego dalej będzie.
- Nic nie ma sensu - mówi mi jeszcze ten głos, gdy chcę coś zrobić, ale mówi to jakoś niewyraźnie, tak, że nie można temu zaoponować, po powie, że nic takiego nie powiedział.

Interesujące. W każdym razie, czasami to działa, czasami, jak mówię, nie.

Komentarze

  1. Czarny.31 maja 2016 17:42

    Tak ładnie do siebie mówisz, czy dałeś ocenzurowaną wersję? Bo ja muszę ostrzej zjebać tego lenia, żeby się ruszył z ćwiczeniami. Ale fakt, też mi marudzi, że nic nie ma sensu. Czasami, głupi, go słucham i wtedy nic nie robię. Ostatnio staram się być trochę głuchy na tego marudę, różnie wychodzi.

    OdpowiedzUsuń
  2. ~autor1 czerwca 2016 03:40

    Myślę, że o sobie, to mówię jak napisałem, bez cenzury, mówiąc do siebie :P Ale to co mówię do na temat sytuacji składało by się czasami z wielu kropek, gdyby to ocenzurować :D
    Nauczyłem się kiedyś nie mówić źle o sobie samym, w głowie. Wolę przeklinać na sytuację.
    Myślę, że mówienie źle o sobie samym jest mało konstruktywne. Kiedyś jedna dziewczyna zwróciła mi na to uwagę, że nie powinienem tak robić i jakoś to do mnie dotarło.
    Może dlatego, że mam w głowie to "wewnętrzne dziecko", z którym czasami rozmawiam, które w sumie, za co mam opieprzać, za to, że miało ch..ego starego? Mam lęki, no i ch..j, walczę, a za to, że coś czasami nie wychodzi, to się staram nie opieprzać :D

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Natalia1 czerwca 2016 07:48

    Szczere rozmowy z samym sobą są dobrym sposobem na uruchomienie odpowiedniego myślenia i motywację do rozruchu, ale u mnie to tak nie działało, bo zaraz potem w głowie świtała mi myśl, że być może siły mam, ale nie mam chęci, więc niczego nie muszę. Z praniem sprawa przedstawia się inaczej, bo jeżeli nie wyjmiesz od razu potem będą wygniecione , jak ze śmietnika, więc lepiej się ruszyć:) Miłego dnia:)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish1 czerwca 2016 09:44

    Wiadomo, każdy jest inny.
    Tyle, że mnie chodzi o to, że jak wiem, że mam coś zrobić i wiem, że jest to związane z lękiem, to równocześnie wiem, że będę szukał wymówek. "Nie mam chęci", nie jest jakimś racjonalnym powodem, żeby czegoś nie robić, to znowu emocja, czyli gdzieś tam chowa się lęk. To może kwestia nastawienia, ja traktuję to trochę sportowo :P A może w stylu, chłop żywemu nie przepuści. To po prostu moja codzienna walka.
    Próbuję obserwować, co się ze mną dzieje, gdy mi "się nie chce", albo "jestem zmęczony". Najczęściej łączy się to też z innymi objawami lęku, jak na przykład płytszy oddech.
    Ja się tam nie przejmuję, jak się coś pogniecie, bo to głównie koszulki i spodenki sportowe, skarpetki i ręczniki i takie tam :P
    Każdy ma inną motywację :)
    Miłego dnia :)

    OdpowiedzUsuń
  5. ~Natalia1 czerwca 2016 17:04

    Oczywiście, że każdy jest inny, każdy ma inne lęki. Ja te sprawy mam już za sobą. wyszłam z tego dzięki jakiemuś cudowi i mam nadzieję,że nigdy do tego nie wrócę. Płytki oddech, kołatanie serca, mgła przed oczami, próby wymigania się przed wyjściem z domu. Tego nie da się zapomnieć, mimo mojego, jak często powtarzam cudownego wyzdrowienia :)

    OdpowiedzUsuń
  6. ~autor1 czerwca 2016 17:14

    To pewnie zależy też od tego, co miałaś za lęki i co było ich powodem.
    Ja w cuda nie wierzę, ale cieszę się, że masz to za sobą :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej