Zebrać się rano.

Późno dzisiaj dotarłem do kafejki, bo jakoś nie umiałem się pozbierać. Rano nic nie ma sensu, jestem zmęczony, jakiś taki. A potem myślę sobie, że dzień znowu za krótki.
Dlaczego tej myśli nie mam rano, nic mi nie mówi "Weź, po południu będziesz żałował, że rano się nie umiałeś zebrać".

Tyle, że coś tam rano zawsze zrobię, z mojej listy. Niewiele, ale zawsze coś.
Byłem przedtem na siłowni, trochę poodbijać o ścianę, czy poskakać. To dobrze mi robi, trochę się poruszać.
Wczoraj po treningu poszliśmy z A i R, hindusem, do jakiejś innej restauracji, niż normalnie i na kawę. Sam to w sumie zaproponowałem, bo nie chciało mi się wracać do domu.
Wiadomo, szkoda mi kasy na takie restauracje, choć one nie są drogie, ale z drugiej strony, to dlaczego mam być taki skąpy?
Mama B, u którego mieszkam, miała ostatnio problemy ze zdrowiem.
Teraz wyszło, że to rak. Mają ją jutro operować, to będzie więcej wiadomo.
Kto wie, co tam się we mnie czai, ile lat jeszcze pożyję. Co będę sobie żałował, parunastu dolarów.

Komentarze

  1. Czarny.24 maja 2016 21:22

    Wpadłem poczytać trochę, a już na mądry komentarz brakuje mi sił. Mam ostatnio taki ociężały mózg. Jasne, że rano jest najtrudniej się zebrać i ruszyć. Ale czytając Ciebie mam wrażenie, że prowadzisz dość aktywny tryb życia, więc ta kawa i restauracja wręcz Ci się należą. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. ~autor25 maja 2016 03:47

    Witam, fajnie, że wpadłeś :D
    Nic dziwnego, że masz ociężały mózg, jak jesteś w szpitalu, czy gdzie się tam włóczysz.
    Ano, staram się być aktywny, bo wiem, że mi to dobrze robi. Bywało, że nie umiałem się wybrać z domu, teraz jakoś złapałem rytm, który pozwala mi pewne rzeczy robić.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej