No właśnie, co? Kopać się z koniem.

Tak się zastanawiam, bo w sumie, to wkurzające. Próbuję pisać tą książkę, od lat, męczę się z tym, jak zając z obgryzaniem brzózki.
Z drugiej strony, to nie mam problemów z pisaniem maili, czy wpisywaniem komuś komentarzy na blogu. Nie wspomnę już o pisaniu tutaj.
A czemu z tą książką taki problem? Wszystko robi się nagle poplątane w mojej głowie? Czuję się, jakbym sam siebie do tego zmuszał, zamiast mieć z tego jakąś radość, czy satysfakcję? Czemu wywołuje to we mnie lęki. Dlatego, że "Muszę"?

Warto mi się chyba nad tym zastanowić, zamiast dalej kopać się z koniem.

Komentarze

  1. Czarny.28 czerwca 2016 21:21

    Chyba, że koń kopnie Cię w dupę na rozpęd. ; )

    Wydaje mi się, że to jest akurat częste. To co "musimy" zrobić napotyka opór. Może właśnie dlatego, że podchodzisz do tego jak do przykrego obowiązku, a przecież chciałeś napisać książkę. Nikt Ci nie każe, nie zmusza do tego?

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish29 czerwca 2016 01:45

    Chyba sam wiesz jak to działa, jak ktoś kopnie w dupę na rozpęd, efekt może być odwrotny :P
    No właśnie, to wewnętrzny imperatyw, który mnie do tego przymusza, temu nie ma się nawet na kogo poskarżyć :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej