Czy istnieją drzwiczki?

Czasami mam wrażenie, że istnieją jakieś drzwiczki. Gdy uda mi się je znaleźć, to wszystko jakoś nagle pójdzie łatwiej. Nie znajduję ich. Zamiast tego wspinam się pod górę, czasami po mokrym, gliniastym podłożu. Gdy się poślizgnę, to mogę się nieźle uderzyć.
Na ile to tylko moja interpretacja, a na ile w miarę obiektywne spojrzenie na rzeczywistość?
W chwilach dobrego humoru wiele staje się nagle prostsze, gdy jestem w dołku, to prawie wszystko staje się trudne, nie widzę żadnych postępów w tym co robię.

Jak tu wywołać ten stan w którym udaje mi się pokonywać przynajmniej część lęków, czyli blokad?

Komentarze

  1. ~Anka Mrówczyńska24 września 2016 04:43

    O rety... Nie było mnie tu cale lata świetlne ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish24 września 2016 10:52

    Witam rzadkiego gościa ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Anka Mrówczyńska25 września 2016 11:35

    Co tam u Ciebie? Jak sobie radzisz?

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish25 września 2016 13:07

    U mnie nic nowego, ani specjalnych wzlotów, ani szczególnych upadków.

    OdpowiedzUsuń
  5. ~yellowish25 września 2016 13:08

    A u Ciebie?

    OdpowiedzUsuń
  6. ~Czarny.25 września 2016 15:59

    I mnie tu dawno nie było. Jak pisała już Wadera siedzę w szpitalu, obecnie na przepustce. Odezwę się znowu kiedyś tam, jednak nie zapominam o Was. Czuję się nieco spokojniej, choć ogarniają mnie jeszcze lęki... Nie poddaję się panice. Zaczynam dostrzegać, co sprawia, że czuję się lepiej, a co wręcz przeciwnie...

    Hm, a ciekawy jestem jak miewa się Twoja książka. Pozdrawiam Cię. : )

    OdpowiedzUsuń
  7. ~yellowish26 września 2016 11:08

    Witam, ano, jak człowiek zaczyna dostrzegać co powoduje niektóre stany, to jest szansa, że można to będzie jakoś kontrolować, choć wiadomo, nie we wszystkich przypadkach i pewnie nie od razu.
    Gratuluję postępów! :D

    Ah, książka. W sumie, to czytanie Twojego bloga może mi trochę pomaga, bo przypomina pewne rzeczy, które są dla mnie niejako oczywiste, bo tyle się tym zajmowałem, że ich już nie widzę.
    Nie znaczy to, że książka posuwa się specjalnie szybko to przodu, o ile w ogóle :P

    OdpowiedzUsuń
  8. ~mrówka27 września 2016 12:57

    podniosłam się po poważnym kryzysie, ale tym razem bez szpitala.
    piszę i wydaję książki, prowadzę bloga, leczę się - do przodu :)

    OdpowiedzUsuń
  9. ~yellowish28 września 2016 01:50

    Wiem, bo czytuję Twojego bloga :D

    OdpowiedzUsuń
  10. ~Anka Mrówczyńska28 września 2016 10:36

    Wciąż? O kurde!

    OdpowiedzUsuń
  11. ~yellowish28 września 2016 10:52

    Z natury dużo czytam w internecie :P
    Tak uciekam przed własnymi lękami :D

    OdpowiedzUsuń
  12. ~mrówka28 września 2016 11:40

    na mnie tak działa pisanie :)

    OdpowiedzUsuń
  13. ~yellowish29 września 2016 02:47

    Tak na mnie działa pisanie w kafejce, w domu mi trudno. Dom kiedyś nie był dla mnie bezpiecznym miejscem :P

    OdpowiedzUsuń
  14. ~mrówka29 września 2016 07:27

    A o czym ta książka?

    OdpowiedzUsuń
  15. ~yellowish29 września 2016 10:45

    Autobiografia, trochę działanie mózgu, lęki, uczenie się i takie.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej