Senność, lęk, czy nie lęk

Coś mnie ostatnio jakieś przeziębienie złapało, dzień wcześniej mojego współmieszkańca, jeszcze dzień wcześniej kumpelkę. Powoli mi przechodzi, ale czułem wczoraj na treningu, że jestem do niczego. Po prostu zaczęło mi oddechu brakować, po bardzo krótkim czasie. To inny rodzaj uczucia braku tlenu, w porównaniu z tym z powodu lęków.

Widzę, jak choroba zmienia u mnie sposób spojrzenia na świat, człowiek robi się bardziej oklapciały, trudno mu się za coś zabrać. Teraz na przykład czuję senność, ale nie wiem, czy to lęk, czy zmęczenie przeziębieniem. No właśnie, trudno wyczuć.
Jak to jest z chorobami psychicznymi, to znaczy, czymś w rodzaju przeziębienia w głowie. Nie jest to śmiertelne, ale powoduje, że człowiek inaczej się czuje i zachowuje. Tak mi się wydaje. Więc gdy wiem, że mnie lęki gonią, to mój rodzaj przeziębienia w głowie, to muszę brać poprawkę na to, gdy analizuję moje zachowanie i próbuję coś z tym zrobić.

Jestem śpiący, ale idę zaraz pograć, bo nie chce mi się w domu siedzieć i przesypiać dnia. Chyba sobie jeszcze kawy strzelę. Jakbym się położył do łóżka, to pewnie i tak bym nie spał, wydaje mi się. Więc może ta senność to lęk, po części?

 

Komentarze

  1. ~Natalia10 września 2016 09:30

    Często lęk objawia się chorobami czy sennością. Jest to swoista ochrona organizmu przed czymś, czego świadomie albo podświadomie boi się człowiek, przed jakimś zdarzeniem, którego chciałby uniknąć,ale zdarza się, że jest też wynikiem pewnych zdarzeń. Po odpowiedź trzeba sięgnąć w głąb siebie. Miłego dnia :)

    OdpowiedzUsuń
  2. ~yellowish10 września 2016 15:29

    Zgadzam się.
    Pozdrawiam :D

    OdpowiedzUsuń
  3. ~Natalia10 września 2016 19:12

    :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Prince of Pain13 września 2016 02:10

    Myślę, że w tym przypadku najlepiej jest zwyczajnie przeczekać. Jeżeli przeziębienie minie i wciąż będziesz czuć się tak apatycznie to może nie ono było przyczyną. Ciężko jest wyczuć kiedy jest coś nie tak tylko z samym ciałem, a kiedy z myślami. Gorzej, że najczęściej jedno z drugim przeplatają się ze sobą.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. ~Prince of Pain13 września 2016 02:11

    Myślę, że w tym przypadku najlepiej jest zwyczajnie przeczekać. Jeżeli przeziębienie minie i wciąż będziesz czuć się tak apatycznie to może nie ono było przyczyną. Ciężko jest wyczuć kiedy jest coś nie tak tylko z samym ciałem, a kiedy z myślami. Gorzej, że najczęściej jedno z drugim przeplatają się ze sobą co bardzo utrudnia ocenę
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. ~yellowish13 września 2016 11:34

    Ano, przeziębienie przeszło, a zmęczenie się pojawia. Wiem, że to moja reakcja lękowa, to nic nowego. Czasami tylko nie wiem jak to jest w pojedynczym przypadku, bo czasami to może być rzeczywiście zmęczenie.
    Gdybym nie pił kawy, to bym chyba w ogóle czasami nic nie zrobił, bo lęk mi mówi "nie rób nie", to znaczy, nie mówi, ale daje zmęczeniem do zrozumienia.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  7. ~yellowish13 września 2016 11:36

    No właśnie, to jak zabawa w detektywa. Można tropić to zmęczenie i szukać poszlak. Nie chcę pić kawy, gdy jestem realnie zmęczony, ale gdy jest to "tylko" lęk, to nie mam ochoty mu się poddawać, a bez kawy najczęściej trudno.
    Pozdrawiam :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej