Po prostu lęk

Z rana jak zwykle, niepokój, lekkie uczucie duszenia się. Udało mi się wyjść z domu dopiero koło 16. Poszedłem do kafejki, dla zasady, bo wiedziałem, że w domu będę się gorzej czuł. W domu zaczęło mi jakby lekko odbijać.
Jak większość razy sprawdziło się, że widok ładnych dziewczyn, a może po prostu wyjście z domu, dobrze mi robi.
Gdy jednak jestem w domu, to uważam, że wychodzenie nie ma sensu. Uciekam gdzieś od samego siebie, czując to coś, co trudno jest określić słowami, ale wiem, że to lęk.
Po prostu lęk.

Komentarze

  1. ~Iwona21 listopada 2016 12:50

    Skąd ja to znam...

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Luna21 listopada 2016 22:58

    A próbowałeś przyprowadzić do domu ładną dziewczynę?... dla poprawy samopoczucia?
    Ale jestem paskuda, Ciebie trapią lęki a ja sobie dowcipkuję.
    Pozwolisz, że paskuda Cię przytuli?... i powie... nie bój się.. nic się nie stanie, to tylko złe myśli, które przemianą.
    Mówią, że na słońcu burza z wiatrem magnetycznym sprawi zamieszanie w naszych emocjach. Może to właśnie przyczyna.

    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. ~yellowish22 listopada 2016 00:02

    Haha, pewnie by pomogło, na chwilę :P
    Trapią mnie bo trapią, to nic nowego, a podejście z humorem na pewno lepsze od popłakiwania w kącie ;)
    Za przytulenie dziękuję :D
    To nie pole magnetyczne, tylko tak zwane generalizowane lęki. Moja głowa uczyła się przez paręnaście lat, że w domu jest niebezpiecznie, temu to tak wyskakuje, nie tylko w domu zresztą ;)
    Eh, ale jaka dziewczyna to by się może przydała, wpadnij :P
    Słoneczne pozdrowienia :)

    OdpowiedzUsuń
  4. ~yellowish22 listopada 2016 00:02

    Domyślam się, że z autopsji :P

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej