Kawa i głębokie oddychanie pomaga

Duszę się nie tylko w domu, ale także w robocie, czy jak jadę na rowerze. To taki stan, jakby gumowa taśma obejmowała moją pierś.
W pracy kawa pomaga, po prostu mnie pobudza, może dlatego pod koniec tygodnia padam trochę na nos, kto wie.
W domu też mi kofeina pomaga, ale nie zastępuje oczywiście kopnięcia się w tyłek i jakiejś muzyki, która by mi pomagała. Czasami robię sobie kawę i już sam jej zapach mnie jakoś pobudziła.
Czasami napiję się kawy i tylko się po prostu gorzej czuję, jeśli nie uda mi się przeskoczyć tej bariery bezradności.
- Nie ma sensu nic robić, to nic nie pomoże - to schemat, przyzwyczajenie, które mam. Bezgłośne, bo inaczej, to może było by za łatwo.
Mimo wszystko, poprzez kontrolowane oddychanie jest mi łatwiej, to na pewno pomaga, raz lepiej, raz gorzej, raz może wcale.

Komentarze

  1. Tomek1 marca 2018 21:12

    O tak, zapach kawy jest świetny (ale smak niż nie, nie pije kawy). Pozdrowienia, odpoczynku życzę :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. bluesand2 marca 2018 07:24

      Myślę, że nie picie kawy jest może zdrowsze :) Ja piję, jak alkoholik, bo muszę :P Znaczy, miałem miesiąc, czy tydzień, kiedy na próbę nie piłem, ale na dłuższą metę z kawą wygodniej ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej