Kabaret

Coś mi się nic nie chce, niedziela, za oknami szaro, w mojej głowie podobnie. Piję herbatę, jem jakieś daktyle, przytyłem znowu, trochę. Zamiast pójść na spacer pojadę popatrzeć jak znajomi grają na zawodach. Też mógłbym grać, ale nie lubię ani stresu, ani przegrywania.
Co do stresu, to mam go w robocie, oszołomy namotały, jak to bywa czasami, a ja się tym przejmuję.

Byłem na polskim kabarecie. Stwierdziłem, że na tych politycznych aluzjach, to się nie znam. Nie wiem, dlaczego ludzie się teraz z Wałęsy śmieją, jak kiedyś mu u stóp leżeli. To pewnie ci sami, bo mnie to zawsze było rybka. Było parę skeczy na temat żuli, ale to ja zupełnie nie w temacie. Jakoś mnie to nie śmieszyło, ale widać to temat popularny w Polsce. Nagłośnienie było pewnie według tej nowej zasady "daj każdemu szansę", więc zaangażowali głuchego, tak, że cała hala chodziła, bo on pewnie tylko na drgania reaguje, nie na rzeczywistą głośność. W górnej części hali sprzedawali, oczywiście piwo, jakiś boczek z bułką, kiełbaskę z bułką i bigos. W przerwie kupiłem sobie to, co się "bigos" nazywało, a było po prostu kwaśną kapustą, tyle, że ugotowaną, z kawałkami jakiegoś tam mięsnego dodatku.
W czasie przedstawienia stało tam u góry przy balustradkach parę osób, między innymi jeden gieroj, który dosyć głośno mówił, starając się pewnie zaimponować jakiejś niewieście,  która tam z nim stała. Nie udało mu się przekrzyczeć nagłośnienia, ale był blisko, samo w sobie już godne podziwu. Przyjść na kabaret i mordę drzeć, bo artyści tak są nagłośnieni. Ogólnie, to lubię kabaret, ale jestem rozbestwiony, bo sporo różnych rzeczy oglądam. Wiadomo, każdy lubi coś innego, ale grupa z którą byłem też nie była zachwycona, choć ostatnim razem boki zrywaliśmy. To może też z powodu tej hali, która była tak przytulna, jak duża stodoła w kołchozie pełnym traktorów.