No i piątek

No i piątek, za oknami głównie pada, choć było też trochę słońca, pamiętam jak przez mgłę. Dzień był zamieszany, bo ostatni dzień w robocie, po ponad trzech latach pracy tam. Napisałem maila na pożegnanie, trochę osób odpisało, nawet trochę dziewczyn, w tym wypadku dzieciatych kobiet, ale dziewczyny mi się bardziej podoba. Statystycznie na to patrząc, to są one pewnie bardziej socjalne od facetów, bo ja sam nie zawsze odpisuję, jak ktoś takiego maila napisze, że jego ostatni dzień. Tym bardziej, że sporo tego było ostatnio, bo dużo było wynajętych ludzi, a nie pracujących na stałe.

Zjadłem sobie trochę mojej zupki, bo głodny byłem. Czasami to jem po prostu orzechy z miodem. No i tyle, ciekawe, czy będę miał teraz więcej stresu, czy mniej, bo z moją głową to nigdy nic nie wiadomo. Stresuje mnie na przykład wychodzenie do sklepu, lub na targ. Coś mnie zaczyna podduszać. Temu wiem, że mam trochę nieracjonalnych emocji, bo dlaczego wyjście do sklepu ma mnie stresować. Co innego, jakbym tam coś chciał ukraść, ale na to jestem pewnie za bojaźliwy "co kto powie", albo za "porządny", trudno wyczuć.

Komentarze

  1. Tomek12 czerwca 2020 08:41

    Hmmm... Mnie ostatnio stresowały spacery. Bo niby nie wolno i czułem się jakbym popełniał jakąś kradzież /wykroczenie /inne dziadostwo.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. bluesand12 czerwca 2020 12:42

      Tu na szczęście wolno, ale ja to bym pewnie z domu nie wyszedł, jak nie wolno, chyba, że rzeczywiście miałbym ochotę, to wtedy zastanawiałbym się nad dobrą wymówką ;)

      Usuń
    2. Tomek12 czerwca 2020 22:09

      Ja w tymtym czasie nie mogłem pracowaćpracować. W domu chyba bym zwariował.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej