Pierwsza klinika

Nie spałem chyba przez pół nocy, bo myślałem o dzisiejszej wizycie w pierwszej klinice, w której mam rozmowę na temat operacji biodra. Pojechałem tam rowerem. Muszę powiedzieć, że po wczorajszym deszczowym dniu dzisiaj było bardzo fajnie, nawet słońca sporo. Na wszelki wypadek zaplanowałem podróż na 1,5 godziny, choć jedzie się tam tylko niecałe 40 minut, rowerem. Tyle, że znam moją znajomość terenu, tym bardziej, gdy jestem zestresowany. 

W każdym razie to lekarze byli mili. Chcę jeszcze jutro termin w innej klinice umówić, bo tam inną metodą operują. Tak w sumie, to robię to trochę dla zasady, ale może mi w tej drugiej klinice coś nowego powiedzą. Nawet nie chce mi się pisać o różnicach między tymi metodami operacyjnymi. Dobra, w tej pierwszej nie wolno się przez parę miesięcy na tej nodze schylać pod kątem więcej niż 90 stopni. W tej drugiej tego nie ma, ale, oczywiście, są inne ograniczenia, tyle, że bardziej w czasie operacji i tak dalej.

Idę spać, bo miałem ciężką noc, ale w sumie, to jestem zadowolony, że podjąłem już decyzję, "trza to robić i tyle, nie ma co czekać na cud, bo nie jest lepiej".

Komentarze

  1. Tomek23 stycznia 2021 11:01

    Ten czas szybko minie, a zobaczysz że za chwilę będzie już po operacji :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej