Zmęczenie i decyzje?

 Powoli dojrzewam do decyzji, że nie jadę do Australii. Nie byłby to urlop, ale raczej wyjazd by jakąś decyzję podjąć. Zmęczony jestem tym wszystkim i wydaje mi się, że gra nie warta świeczki. Gdybym tam pojechał, to mógłbym zostać ile chcę, pracować, mieć ubezpieczenie zdrowotne. Tyle, że zauważam, że coraz trudniej jest mi żyć "nigdzie", czyli na walizkach. Bo będąc w Europie nie kupuję sobie na przykład samochodu, bo się "nie opłaca", bo przecież zaraz mam lecieć na inny kontynent. Tam jakoś nie umiałem się zatrzymać. Teraz to kwestia wyboru, na którym kontynencie chcę pozostać. 

Oczywiście, teoretycznie mogę mieć jakieś plany, by na tej wielkiej wyspie coś robić, ale co mi z tego wyjdzie? Mieszkałem tam już ze 2,5 roku, ale jakoś nie zostałem, choć mogłem. Miałem tam fajny samochód, miałem gdzie mieszkać. 

Teraz jest może inaczej, bo chociaż biodro mam w miarę naprawione, to czuję kolano. Nie, żebym je super oszczędzał, bo nadal chodzę na paletki, ale tylko raz w tygodniu. Muszę iść z nim kiedyś do lekarza.

Może zmęczyło mnie błądzenie po świecie, samotne w dużej mierze, choć nie zawsze.

W przyszłą środę idę do naturalnego psychoterapeuty, którego mi kumpelka poleciła. Nie, żebym wierzył w jego super kompetencje i szkoda mi trochę czasu na to, ale staram się przekraczać granice komfortu. Poza tym, to myślę już od dłuższego czasu o terapii, albo jakiejś grupie takiej.

Wydaje mi się, albo takie miałem przynajmniej wrażenie jak półmedytując rozmyślałem o 4 nad ranem, że ważne jest dla mnie napisanie książki. Pozostanie w Europie dobrze potrafię sobie wyobrazić. Australia, to jednak bardziej skomplikowane, choć też nie takie trudne. Tyle, że nie muszę wiele robić, żeby tutaj pozostać i mieć jakieś takie sobie uporządkowane życie. Tam musiałbym zaczynać trochę od nowa. Nie wiem, czy mi się chce.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej