Cholerne zagadki szachowe

Zagadki szachowe są frustrujące, tym bardziej, że staram się mieć coraz więcej punktów. Im więcej ich mam, tym trudniejsze są one. Dzisiaj siedziałem chyba z godzinę nad jednym puzzlem, z przerwami oczywiście, na koniec obrałem zły ruch i znowu jestem 9 punktów do tyłu. Na chess.com i lichess.org są różne zagadki.

Nie tyle chodzi mi o te zagadki, ale o sam problem rozwiązywania jakiegoś zagadnienia. Na ile jestem ślepy na pewne rzeczy. Człowiek patrzy na rozwiązanie i mówi sobie "jak mogłem tego nie widzieć". No właśnie. Jest to dla mnie dosyć niepokojące, bo mam te swoje lęki PTSD. Dużo lepiej, jakby dało się wszystko kontrolować i przewidzieć. Za to byłoby pewnie nudno.

Podobnie jest z boudlering.  Jak z tą drogą w sobotę. Siedziałem, próbowałem, kombinowałem w te i wewte, na koniec znalazłem właściwe ułożenie ciała i właściwe ułożenie palców na chwycie. To chyba czyni tą dziedzinę sportu taką ciekawą, chociaż kiedyś lubiłem sobie pobiegać, co znowu pomaga w przewietrzeniu umysłu.

Dzisiaj cały czas było pochmurnie, ale teraz widzę kawałek niebieskiego nieba, albo widziałem, przez minutę. Może się to utrzyma, bo muszę pół godziny rowerem na ściankę, tą z liną. Samochód by się przydał, ale rower hartuje i pozwala na obniżenie poziomu stresu.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej