Neurobiologia i iluzjonista

 Nic mi się nie chce. Nie zaglądam do książki, chcę jej dać odpocząć, to znaczy, mojej głowie dać odpocząć. Powoli dochodzę do siebie. 

Wczoraj oglądałem wywiad A.Hubermana (prof. neurobiologii) z iluzjonistą. Ten ostatni powiedział, że na początku był rozczarowany tym, że triki magiczne to po prostu sztuczki. To po tym, jak mu ktoś wyjaśnił jeden z trików. Wiadomo, każdy wie, że to tylko zręczność rąk i odwrócenia uwagi, ale jakaś część umysłu chce wierzyć w tą magię. To jak oglądanie jakiegoś filmu, człowiek się wczuwa w atmosferę, nawet jeśli to film fantasy.

Ten magik powiedział, że nie da się "odwidzieć" tego, jak jakiś trik działa, dlatego on nie może się tym już tak cieszyć. Odkrył za to wiele innych elementów magii, czyli tego, co robią iluzjoniści. To go wciągnęło na koniec, tak, że robi to profesjonalnie.

Trochę mi to przypomina spojrzenie na działanie umysłu z punktu widzenia neurobiologii. Traci się trochę magii, ale zyskuje wiele innych rzeczy, budzi się ciekawość tego, jak to jest dokładniej zbudowane. Z drugiej strony jest to może trochę jak znajomość budowy skrzypiec. Wiedząc czym różni się Stradivari od innych, ciągle można podziwiać ich dźwięk, o ile potrafi się go odróżnić od dźwięku innych.

Wreszcie doszedłem do tego, dlaczego nie mogłem czasami komentarzy pisać na innych stronach blogowych. To wynikało z tego, że mam automatycznie zabroniony "Enhanced tracking protection".

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Jesienne słońce i ciasteczka

 Nawet ładna pogoda dzisiaj była, choć teraz pochmurnie. Spadam zaraz ze ścianki do domu, tym bardziej że się chmurzy. Ciekawe, że mogę tworzyć nowe notki tutaj, ale nie mogę komentować własnych notatek jako "ja", nie mówiąc już o komentowaniu innych. Muszę posprawdzać w ustawieniach, co się tam pozmieniało. Może chodzi o "ciasteczka". Z tymi słodyczami to zawsze jakiś kłopot, niezależnie od tego, czy do jedzenia, czy elektroniczne jakieś.
Czytaj więcej

Wesołych świąt!

Życzę wszystkim wesołych, spokojnych i słonecznych świąt!  Znowu jestem na ściance, ramię ma się powoli lepiej, choć jeszcze uważam. Jednym z powodów, że tu się zjawiam, to jazda na rowerze, bo mi to dobrze robi. Poza tym to zawsze się tu z ludźmi pośmieję. Nad książką muszę jeszcze popracować, ale póki co, to zostawię ją przynajmniej na tydzień, żeby móc na spokojnie na nią spojrzeć, z innej perspektywy, bo mi się niektóre teksty nie podobają. Zobaczymy, czy mi coś beta-czytelnicy powiedzą. Powoli dochodzę też psychicznie do siebie, bo mnie to pisanie wykończyło. Tu wiosna, ma być koło 20 stopni.
Czytaj więcej