Cena za bieganie

Byłem się wczoraj przebiec, tak mnie jakoś wyciągnęło. Może z 18 minut potruchtałem, za to mnie potem noga przez dwie godziny siekała, ale bieg był wspaniały, to znaczy, choć powolny. Widzę jak mi tego brakuje. Jutro pójdą może na rower. Przez to strzykanie w biodrze musiałbym pójść wreszcie do tych klinik, ale, wymówka zawsze się znajdzie. W moim mieście jest koło 3.000 nowo zarażonych tygodniowo, tendencja wzrostowa, póki co. Więc nie chcę się szlajać po różnych kolejkach, ani żelaznych, ani szpitalnych. 

Dzisiaj było trochę słońca, więc poszedłem do parku, choć mi się nie chciało. Nawet jakoś dało się pochodzić, choć ludzi było pełno. 

Ciekawe, poczułem nagle niepokój, jakąś godzinę temu, nie wiem, czy to z powodu owoców, które wszamałem, a może z powodu wiadomości od siostrzeńca, albo może na myśl o tych klinikach i jutrzejszej rozmowie ze spółdzielnią w sprawie grzyba w mieszkaniu. Ciekawe jak mi te emocje tak skaczą. Jak jestem niespokojny, to też po prostu fizycznie, trochę mnie coś zaczyna dusić. Z drugiej strony może to być tak zwany flash back, czyli nagle wyskakuje jakaś emocja z przeszłości? Jakoś niby wiem, że coś takiego jest, ale trochę mi zajęło, żeby sobie uświadomić, że te niepokoje to czasami coś takiego. Pojawiają się, czasami też szybciej lub później znikają. Sport w takich przypadkach pomaga. 

Może pomedytuję trochę i pójdę wcześniej spać, bo mi się czas przesuwa.

Komentarze

  1. Tomek11 stycznia 2021 21:12

    To u mnie jest kilka osób tygodniowo. A do dentysty wybiorę się jak uda mi się zaszczepić, bo na razie też nie mam zamiaru narażać się bardziej niż w pracy.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. bluesand12 stycznia 2021 20:54

      Ano, trzeba czekać, aż szczepienie zacznie działać, ale też jak będzie więcej światła, bo dzień jest dłuższy, to też więcej UV, to może wolniej się będzie ten wirus rozprzestrzeniał.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kierowani instynktami

Duszę się trochę w robocie. Wiem, to nie jest kwestia firmy, bo "zawsze" tak miałem. Kiedyś tylko nie wiedziałem o co chodzi. Leżałem na łóżku, czytając książki, albo je połykając, wiedząc, że mam się za coś wziąć i nie umiałem, najczęściej. Robiło mi się gorąco, czy zimno, mieszało mi się w głowie, ale nic nie pomagało. Teraz jest mi gorąco, czy zimno, wtedy wstaję, chodzę trochę i staram się wyobrazić, czasami, że rozwalam ten niewidoczny mur, który jest wkoło mnie. Czuję się wtedy jak schwytany, jak wtedy, w domu rodzinnym, gdy bałem się wyjść ze swojego pokoju. Paręnaście lat takiej tresury zostawiło widać ślady, nie da się ukryć. Ale mniej jest bólu. Wracam do przeszłości, staram się rozmawiać z moim wewnętrznym dzieckiem, czasami go może pogłaskać po głowie. Wiadomo, jako dziecko człowiek blokuje wiele, ucieka od tego świata. Teraz muszę wrócić, do przeszłości, nie jest to przyjemne. Ale chyba pomaga. Pojechać do Australii, po co, żeby przeżyć coś innego, mieć trochę in
Czytaj więcej

Chciałem

Chciałem rzucić jakąś sprytną notką dzisiaj, ale na szczęście zalałem sobie klawiaturę cappuccino. Siła nałogu i niezgrabnych kończyn ;o) Temu nic rozsądnego mi teraz do głowy nie przychodzi (nie znaczy, że mi wcześniej przychodziło, i tu wiatr z żagli niektórym komentatorom zabieram ;o) Napisałem smsa do NB (narkotyk B) i zauważam u siebie, póki co, to lekką zmianę. Już nie czekam tak na jej odpowiedź, to dobry znak. Trochę się uodporniłem. Nawet nie posłałem smsa do DN (dziewczyny z namiotu), odpisałem tylko CA coś, i wymieniłem parę maili z DT. Zapomniałem o którejś? żeby to nie były platoniczne znajomości, to pewnie bym tu teraz sam nie siedział, w pustym mieszkaniu, z ładnym widokiem na wieczorne niebo :o) Tu niebo jest chyba prawie zawsze ładne, nie wiem dlaczego, może dlatego, że na północny wschód ? Może dlatego, że nic mi go nie zasłania? Było mi dzisiaj dosyć smutno. To może było powodem, że do NB napisałem, chociaż pewnie nie jedynym. Po prostu, wracając do smutku, myślałem
Czytaj więcej

Francuzka

Byłem na wernisażu. Stwierdziłem, że pójdę, to może poznam kogoś, taki wygłodniały ciepła i seksu. Jedna z tych artystek wydawała się być miła, a przynajmniej miała duży dekolt. Niestety też chłopaka, który siedział dwa metry obok. Ale ja, jak kaczka Darwina, zafiskowałem się na pierwszy dojrzany objekt, który nie był moją kumpelką i przegadałem z nią pół wieczoru. Tematyka, od sztuki, do fizyki kwantowej ;o) No i co dalej? Ona wyjeżdża we wtorek i już jej może nigdy nie zobaczę ;o) Czekam na odpowiedź od NB. Nie mam ochoty do niej pisać, bo to ona powiedziała, że do mnie maila napisze. Chodzi ciągle o tą nieszczęsną przesyłkę, które wróciła do niej. Jakiś zmęczony jestem. Może to długei rozmowy na blogu, które też mnie trochę wysiłku kosztują, może to pogoda, bo leje. Coś dzisiaj cappucciono nawet nie pomaga. Miła była ta Francuzka. ---- PTSD Co się zmieniło? Może to, że nie czuję takich gwałtownych uderzeń uczuć, gdy widzę ładną dziewczynę. Nie czuję takiego gwałtownego smutku, że on
Czytaj więcej